να ακους...

"The lure of the distant and difficult is deceptive. The great opportunity is where you are. Do not despise your own place and hour. Every place is under the stars, every place is of the world." John Burroughs

Μασκες

Και ειμαστε ακομη ζωντανοι...

Νταρλινγκ ειμαι ακομη εδω, σε εχασα, σε ψαχνω και οταν σε βρισκω με εχεις αφησει παλι. Τα δαμασκηνα φωναζουν και εκπλιπαρουν να τα φαμε - ισως να ειναι αργα να σου πω ποσο σε πεθυμησα. Δωσε μου μια ευκαιρια. Δωσε σ'εσενα μια ευκαιρια και μην αυταπαρνησε το αυριο, εχω χασει την ουσια! Εχω χασει την ουσια. Μυριζω το σωμα σου και ερεθιζομαι, θυμαμαι εσενα στο τελευταιο συννεφο δεξια και κλαιω. Ολοι κλαινε. Το συννεφο παει να διαλυθει, να ξεγνοιασει και να θυμηθει τα παλια - τις ιστοριες, τα βραδυα στον κινηματογραφο... Αληθεια το εννοουσες, εστω εκεινο το βραδυ που μας ειχε υποταξει ο Τζακ. Εκεινος εδωσε την υποσχεση του στον Μοργκαν, εσυ σ'εμενα. Τιτλοι τελους και ενα χαμογελο ηδονης και ηρωισμου που τωρα πια τρεμοπαιζει - ιδιαιτερα, μοναχικα και εκει. Το εζησες μαζι μου, ζησαμε αυτο. Εκεινο. Εμας.

Η σκονη εκατσε στο πακετο των τσιγαρων σου και αρνουμαι να την τιναξω. Ποναει το μαχαιρι που μου εδωσες να κραταω. Δε θελω να τιναξω μακρια τα ονειρα που εκανα για μας, ειναι αποδοχη ή υστερια? Η αρχη του τελους για ενα ωραιο παραμυθι - ολα γυρω μου, μου λενε ψεματα, εσυ? Το ρολοι λεει 9. Ειναι ομως μεσημερι - ο ηλιος παιζει με τους χαρταετους και εσυ αφαντος, αφαντος, αφαντος... Η ζυγαρια λεει ψεματα, ο υπολογιστης, τα αστερια ειπαν ψεματα. Μας προδωσαν οι ανασφαλειες και οι στιχοι. Ασε το βιβλιο και ακουσε με, μιλα μου για το Παρισι, το Λονδινο την Πρωτοχρονια και τα ταξιδια μας στο μελλον. Βαλε κρεμα στα χερια να μην σκανε, δωσε μια ευκαιρια. Χαιδεψε με οπως τοτε και ασε την ανασφαλεια να πεθανει οπως τοτε. Η βρυση στο μπανιο σταζει, θορυβος, ηχος απο παντου που διακοπτει την ναρκωμενη ηρεμια μου. Με ρωτας πως περναω το χρονο μου - δε θελω να σου πω. Ειμαι θυμωμενος μαζι σου. Εχεις ξεχασει εμενα. Εμας. Τα χειλια μου. Χιλια χειλια περασαν απο τοτε. Προδοτης ή ψευτης? Δεν εχει σημασια πια.

Πρεπει να ανοιξω το παραθυρο. Νταρλινγκ υπαρχει θεα και ειναι δικη μου. Ολοδικη μου. Θα φτιαξω ενα σπιτι με λουλουδια. Με φρεσκο βασιλικο και φως. Θα βαλω και ενα κερι, ασπρο να θυμιζει το πουκαμισο σου. Εισαι ομορφος και επρεπε να μεινεις. Εδω να μεινεις.

Ελπιζω να μαθω, να μαθαινω. Να μην κανω λαθη. Να κανω λαθη και να γινω εγω. Ασε το βιβλιο και ακουσε με.
Τα μπαλονια ειναι εγχρωμα...