μι, μαισελφ εντ αι...

Το τηλεφωνο εκλεισε και εμεινα να τρωω το παγωτο μου, γευομενος τη γλυκα σου και οχι αυτη της σοκολατας. Μου φτιαχνεις τη διαθεση, εισαι γλυκος αλλα και αινιγματικος. Μερικες φορες μου τη σπας, εισαι τραβηγμενος και αισθανομαι οτι κανεις πισω. Αλλες φορες σαν χειμαρρος ρεεις μεσα μου και με γεμιζεις, φωνες, γελια, γαργαρα γελια σαν ρυακι αναμεσα σε δυο βουνα που χωριζει τους δυο γιγαντες αλλα ενυδατωνει τα παθη τους. Εισαι καλος μαζι μου, δε με κρινεις, ποτε μεχρι τωρα δε αισθανθηκα να με κρινεις. Εγω το κανω συνεχεια, εσυ μου το επιτρεπεις διοτι μου επιτρεπεις να ειμαι εγω. Ομως μη... Κανε με πιο σωστο ανθρωπο, καλυτερο, ομορφοτερο. Θελω να με μαθεις. Εισαι περιεργο ον τελικα - ποτε δεν εχω αισθανθει την ανασα της κρισης σου πανω στο σβερκο μου. Εισαι οσα παιρνει ο ανεμος, τυφωνας, ανεμοστροβιλος αλλα και αερακι περαστικο, απαλο και χαδιαρικο.

Το αεροπλανο ετοιμαζει τις φτερουγες του. Ειμαι σιγουρος οτι θα κοιμηθω καλα. Ανασαινω το αρωμα του σεντονιου σου και θυμαμαι τα σεντονια στο νησι. Τοση προσοχη για το τιποτα. Μου κρατουσες το στομα, εγω παλευα με την ηδονη και υστερουσα στην εγκρατεια. Ενα ροδο με τα τριαντα του φυλλα η καρδια μου. Ανοιγει, απλωνεται - μηπως υπερβαλλω? Σε περιμενω να'ρθεις, θα ερθω να σε βρω. Θα εισαι εκει και θα με περιμενεις. Ως ποτε ομως? Η ανησυχια φυτρωνει και δενει κομπο στα ροδα. Σφιγγει σαν κλοιος, καταπνιγει με το ζωναρι της η ανασφαλεια, η αγωνια, ο ποθος. Δωσε μου κι'αλλα...

Εμαθα πως οταν μεγαλωσω θα ειμαι σιγουρος για αυτο που θελω. Μου υποσχεθηκαν οτι θα ωριμασω και οτι θα επιλεγω βασει του μυαλου και της λογικης. Οτι θα ειμαι σιγουρος για τις αποφασεις μου και για τα γουστα μου. Προσπαθησα να μεγαλωσω. Το υποσχομαι. Ειναι δυσκολο να αγαπας ή να αγαπιεσαι. Πρωτη φορα συνειδητοποιω ποσο δυσκολο ειναι να αφοσιωνεσαι, να θελεις να αφοσιωθεις. Θελει ενεργεια, θετικη, πανω απ'ολα πολλη δουλεια και κανενα εγωισμο. Τις προηγουμενες φορες δεν το εβλεπα ετσι - σκεφτομουνα εμενα. Σκεφτομουνα ποσο ατυχος ημουν και πως με εχει κατατροπωσει η ζωη με τα καπριτσια της και τα θελω της. Το ψηφιδωτο της ψυχης μου εκανε βολτες γυρω απο τον εγωισμο και την υπερηφανεια αναλυοντας την παραμικρη λεπτομερεια με υστερια και παιδιαστικη αφελεια. Τωρα ομως λεω να μεγαλωσω...

Υποσχομαι να μεγαλωσω. Οχι για εσενα. Οχι για κανεναν. Για μενα και για μας... Ειμαι ετοιμος...
je t'embrace

αδερφη Ψυχη

Αδερφη ψυχη - δυο μικρες λεξεις, ενα μεγαλο Νοημα.

Αφηνεις πισω σου αρωμα απο ακριβη κολωνια και αναρωτιεμαι πως ειναι να μου εχεις λειψει, να εισαι διπλα μου και να εισαι εσυ, εγω και εγω εσυ... Αναπαντεχα συναισθηματα, φιλτραρω με κυνισμο και παλι μου ερχεται η κολωνια, το αρωμα ενος ανδρα. Η οψη του μικρου μπουκαλιου απο ουζο επιστρεφει στο χωρο του εγκληματος και αναδυει μεσημερια με ζαλη, με ερωτικες αναθυμιασεις και δροσερα ντους. Ειναι επιτελους καλοκαιρι ή ετσι το αισθανομαι εγω? Θα παμε Αμοργο? Θυμισε μου, τι ηταν τοσο αστειο εκεινο το βραδυ με τις παντοφλες? Γιατι πεταγομαι σε καθε δαγκωματια της ανασφαλειας μου οταν μιλας για τον ενα και τον αλλο? Μηπως φαγαμε πολυ αρνακι εκεινο το μεσημερι?

Το ποδι σου πανω στο δικο μου, ακομα και στον "οιωνο" με τον παππου διπλα να μου κανει νοημα με το ουισκι του. Εφυγαν τα παιδια του πειραια αλλα εμενα δε με νοιαζει, σε εχω να σε κοιταω και παρολο που ξερω οτι θα κανουμε ερωτα δε βιαζομαι να φτασω σπιτι. Αβιαστα, ισως ισορροπημενα. Κατι μου θυμιζει αυτο - ειναι μια επαναληψη με διαφορετικο ντρεσσινγκ ή ειναι κατι especiale, κατι πιο αληθινο λουσμενο στο φως?

Τωρα λειπεις και μου λειπεις. Ολοι γυρω μου μιλανε. Θελω και εγω, φαντασου απλα την ανοιξη χωρις λουλουδια, φαντασου απλα το ραδιο χωρις τραγουδια. Αν θυμηθεις το ονειρο μου, μου λες και στελνεις ενα περιστερι να φερει τη χαρα. Με θελεις και το ξερω, ειμαι ανασφαλης ομως για πρωτη φορα τοσο πολυ! Τρελα, ιδιοσυγκρασια με ρυθμους παθιασμενου ταυρου. Στειλε μου λουλουδια και αφησε με να κοιμηθω. Πες μου ποσο σε χαλαρωνει η φωνη μου και ασε να νιαουρισω. Δεν το'χα, δεν το υπολογιζα, ειδικα οχι μετα απο το τελευταιο αστερι. Ενα αστερι δεξια απο τον Πλουτωνα. Το'χες εσυ ομως, μου το μετεδωσες και το πιστεψα - ειναι ομορφα εδω, θα κερασουν και παγωτο?! Μου φερνεις μια σοδα μολις τη ζητησω και σε κοιταζω στα ματια. Μου χαμογελας και μου σφιγγεις το ποδι. Εισαι ετοιμος. Θελω να με προσεχεις - μην σταματησεις, θαρρω πως ειμαι ετοιμος.

"Μερικες φορες δεν μπορω παντα..."

Θα'θελα να'σουνα εδω... fill in the gaps...