μι, μαισελφ εντ αι...

Το τηλεφωνο εκλεισε και εμεινα να τρωω το παγωτο μου, γευομενος τη γλυκα σου και οχι αυτη της σοκολατας. Μου φτιαχνεις τη διαθεση, εισαι γλυκος αλλα και αινιγματικος. Μερικες φορες μου τη σπας, εισαι τραβηγμενος και αισθανομαι οτι κανεις πισω. Αλλες φορες σαν χειμαρρος ρεεις μεσα μου και με γεμιζεις, φωνες, γελια, γαργαρα γελια σαν ρυακι αναμεσα σε δυο βουνα που χωριζει τους δυο γιγαντες αλλα ενυδατωνει τα παθη τους. Εισαι καλος μαζι μου, δε με κρινεις, ποτε μεχρι τωρα δε αισθανθηκα να με κρινεις. Εγω το κανω συνεχεια, εσυ μου το επιτρεπεις διοτι μου επιτρεπεις να ειμαι εγω. Ομως μη... Κανε με πιο σωστο ανθρωπο, καλυτερο, ομορφοτερο. Θελω να με μαθεις. Εισαι περιεργο ον τελικα - ποτε δεν εχω αισθανθει την ανασα της κρισης σου πανω στο σβερκο μου. Εισαι οσα παιρνει ο ανεμος, τυφωνας, ανεμοστροβιλος αλλα και αερακι περαστικο, απαλο και χαδιαρικο.

Το αεροπλανο ετοιμαζει τις φτερουγες του. Ειμαι σιγουρος οτι θα κοιμηθω καλα. Ανασαινω το αρωμα του σεντονιου σου και θυμαμαι τα σεντονια στο νησι. Τοση προσοχη για το τιποτα. Μου κρατουσες το στομα, εγω παλευα με την ηδονη και υστερουσα στην εγκρατεια. Ενα ροδο με τα τριαντα του φυλλα η καρδια μου. Ανοιγει, απλωνεται - μηπως υπερβαλλω? Σε περιμενω να'ρθεις, θα ερθω να σε βρω. Θα εισαι εκει και θα με περιμενεις. Ως ποτε ομως? Η ανησυχια φυτρωνει και δενει κομπο στα ροδα. Σφιγγει σαν κλοιος, καταπνιγει με το ζωναρι της η ανασφαλεια, η αγωνια, ο ποθος. Δωσε μου κι'αλλα...

Εμαθα πως οταν μεγαλωσω θα ειμαι σιγουρος για αυτο που θελω. Μου υποσχεθηκαν οτι θα ωριμασω και οτι θα επιλεγω βασει του μυαλου και της λογικης. Οτι θα ειμαι σιγουρος για τις αποφασεις μου και για τα γουστα μου. Προσπαθησα να μεγαλωσω. Το υποσχομαι. Ειναι δυσκολο να αγαπας ή να αγαπιεσαι. Πρωτη φορα συνειδητοποιω ποσο δυσκολο ειναι να αφοσιωνεσαι, να θελεις να αφοσιωθεις. Θελει ενεργεια, θετικη, πανω απ'ολα πολλη δουλεια και κανενα εγωισμο. Τις προηγουμενες φορες δεν το εβλεπα ετσι - σκεφτομουνα εμενα. Σκεφτομουνα ποσο ατυχος ημουν και πως με εχει κατατροπωσει η ζωη με τα καπριτσια της και τα θελω της. Το ψηφιδωτο της ψυχης μου εκανε βολτες γυρω απο τον εγωισμο και την υπερηφανεια αναλυοντας την παραμικρη λεπτομερεια με υστερια και παιδιαστικη αφελεια. Τωρα ομως λεω να μεγαλωσω...

Υποσχομαι να μεγαλωσω. Οχι για εσενα. Οχι για κανεναν. Για μενα και για μας... Ειμαι ετοιμος...
je t'embrace