Καληνυχτα Δον Κιχωτη

η πορτα εκλεισε πισω μου με θυμο. Εριξα ενα πουκαμισο στους ωμους και εβγαλα τη σιδερωστρα απο τη ντουλαπα. Πατησα play στο cd player και εβαλα το σιδερο στην πριζα. Στο πισω μερος του μυαλου μου ξερω οτι εχω αργησει, ο ηχος των γυαλινων ηχει στ'αυτια μου νοερα, σχεδον θαμπα. Παει καιρος απο τοτε που το καναμε μαζι, τελευταια φορα, δυο μερες πριν με χωρισεις. Εκει, στο ιδιο ξενοδοχειο, στον ιδιο προθαλαμο, σε παρομοιο χορο γυαλινων, λευκου κρασιου με στομφο και ερυθρο με πολυπλοκοτητα. Το σιδερο δεν θελει να κανει τη δουλεια του - το κοκκινο φωτακι κατω δεξια δεν αναβει. Ριχνω μια ζακετα πανω απο το λευκο πουκαμισο και καμουφλαρω την ατελεια του. Επιλεγω μια μαυρη γραβατα και μεταμφιεζομαι συνειδητα σε Ιταλο μαφιοζο.

"You talking to me...?"

Ταιριαζω με το ολο concept της βραδυας. Ιταλικα κρασια βιολογικης καλλιεργειας - πρωτη παρουσιαση στην Ελλαδα. Μπαινω στο λεωφορειο.

Στο λεωφορειο, κοσμος ποικιλος, κοσμος κουρασμενος. Ενας κομψος κυριος μου ριχνει μια φευγατη ματια και καθως το λεωφορειο ανηφοριζει οι πεζοι τρεχουν δεξια αριστερα. Η νυχτα σκορπιζει τα αστερια της και ο οδηγος βριζει τα νιατα με τις μηχανες τους. Αστους να ζησουν. Μια γιαγια, εχω προσεξει, κοιμαται με το κεφαλι στο τζαμι. Αποψε σε θυμαμαι. Για ολα και για τιποτα. Θα εισαι εκει. Θα σε δω?

Η αιθουσα, απαστραπτουσα. Λαμπυριζει το καθετις και ηχουν ποτηρια, συνομιλιες ευγενικες, καποιοι φελλοι πεταγονται και το αρωματικο λευκο ρεει αφθονο. Εχω αργησει και εσυ εχεις φυγει, εστω δεν εισαι εδω... Η Ε. με συνοδευει και μου προσφερει ενα ποτηρι. Στο τραπεζι πολλα ποτηρια, παραταγμενα σαν στρατιωτες εμφυλιου. Σταγονα σταγονα το κρασι ρεει, νωπο στις θυμησες και εντονο στο αρωμα. Του χθες, του προχθες. Της ημερας που ειπες σ'αγαπω. Η Μ. συνεχιζει ακαθεκτη, "...τωρα στη μυτη..." και δοκιμαζει καινουργια αρωματικα μονοπατια. Παντα αναρωτιομουν πως μυριζει καποιος ενα κρασι. Που βρισκει και πως ανιχνευει ολες αυτες τις γευσεις και αρωματα? Ξηρο δαμασκηνο και βατομουρο, ευγενικο συκο και ρωμαλεο σανδαλοξυλο. Αρωματικο γιασεμι και περηφανο μπαχαρι. Σχεδον ποιοτητες ανθρωπου. Πως διευκρινιζεις τον ανθρωπο? Απο τη μυρωδια? Απο τον ιδρωτα, τα μαλλια, το δερμα. Μπροστα μου ο κος Π. Κυριος, κομψος και συγκεκριμενος που αναλυει τις γευσεις του νεου ερυθρου απο την κεντρικη Ιταλια. Εσυ ακομη δεν εχεις επιστρεψει. Καπου καπνιζεις. Παντα καπνιζες πολυ. Στο ειχα πει, να προσεχεις.

Το τηλεφωνο στο χερι, μαζι με το κολωνατο κρασοποτηρο. Αναρωτιεμαι, το κραταω καλα? Ολοι ρουφανε ευγενικα το αρωμα του πολυπλοκου ερυθρου και συζητανε εκλεπτυσμενα μεταξυ τους αφου φτυσουν στον κουβα. Εγω το λυπαμαι, δεν το φτυνω. Αυτη ειναι ζωη. Αφθονος οινος, να γαργαλαει το λαρυγγι. Σηκωνομαι ξαφνικα. Εκει που αρχισα να το απολαμβανω. Κτυπαει το τηλεφωνο και απαντας απο μακρια. Δεν εισαι εδω? Εισαι εξω στον κηπο. Με παρεα! Μηνυμα εληφθη. Παλι τα στρατιωτακια, αυτη τη φορα να σκαρφαλωνουν στους ωμους μου και να με κεντριζουν με τις ξυφολογχες τους. Ταξιδευω ξανα, στα παλια ονειρα μου. Ειναι εδω, εκεινος που σε πηρε μακρια μου. Ειναι στην αλλη ακρη της αιθουσας. Μαζι σου. Και εσυ δεν εισαι μαζι μου. Ειναι ο κοσμος ολος σε μια γωνια και με παρακολουθει. Με εχουν παρει χαμπαρι. Η μυρωδια του προδωμενου, του πληγωμενου, αυτου που εχει μαθει καλα να κραταει ζωντανη την καρδια του. Η πολυπλοκοτητα και το ρωμαλεο ερυθρο φαινεται να με ζαλιζουν. Η καμερα δεν εστιαζει καλα και ακουω ηχους, ακομα ελπιζω σε κατι. Ενα παραθυρο ανοικτο, καθαρο αερακι να πνεει ρωμαλεα και να συνεπερνει καθε μου αισθηση. Θυμαμαι οσα ειχες πει, τα ακουω στα ονειρα μου. Σηκωνομαι ξανα, αυτη τη φορα σαν απο ηλεκτρισμο. Απολογουμε στην Ε. και αποσυρομαι. Περπαταω εκεινο το μακρυ διαδρομο και μπαινω στο foyer. Μου'ρχεται να τα σπασω. Εχω θυμο και ανασφαλεια γραμμενα στο πουκαμισο μου. Ενα γκρουπ Ιαπωνες χαιρετανε ο ενας τον αλλο και σκυβουν ευγενικα. Ευγενης λαος. Μου θυμιζουν το "Lost in Translation". Ειμαι? Βγαινοντας εξω με προσπερναει μια κυρια με το συνοδο της. Φοραει ενα εξαιρετικα εντονο αρωμα το οποιο με χαστουκιζει καθως περναει απο διπλα μου. Scent of a woman. Η ενος ανδρα.

Τρεχω προς παραλια. Θελω να καπνισω.

Με περιμενουν τα παιδια. Καληνυχτα Δον Κιχωτη...